Fundacja Wisławy Szymborskiej, Wrocławski Dom Literatury i Księgarnia De Revolutionibus zapraszają na spotkanie z Damianem Kowalem. Prowadzenie: Zuzanna Sala Damian Kowal przez cały wrzesień rezyduje w mieszkaniu Wisławy Szymborskiej w Krakowie w ramach projektu Rezydencje u Szymborskiej realizowanego przez Wrocławski Dom Literatury we współpracy z Fundacją Wisławy Szymborskiej. Damian Kowal – ur. 1990 w Legnicy. Studiował nauczanie języka francuskiego, etnologię i antropologię kulturową, filozofię. Robił w życiu wiele rzeczy – pracował w muzeum, w sklepie, marketingu, zajmował się edukacją ekologiczną. Czterokrotnie nominowany do nagrody głównej w konkursie im. Jacka Bierezina, w 2013 roku laureat nagrody publiczności w tymże. Wydał książki z wierszami „Najmniejsze przeboje z Tristan da Cunha” (Łódź, 2016) oraz „Pieśni” (nagroda główna w konkursie Nowy Dokument Tekstowy, Łódź/Kraków, 2020), publikował m.in. w „Arteriach”, „Cegle”, „artPapierze”, „Stonerze Polskim”. Za wydany „Najmniejsze przeboje” otrzymał III Nagrodę na XIII Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Artura Fryza 2017 na najlepszy poetycki debiut książkowy roku 2016 oraz był nominowany do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” 2017 w kategorii debiut roku. Za projekt powieści „Ćwirowidło” dostał nagrodę główną w konkursie Proza Nieobca, książka ukaże się w 2023 roku. Pisał o muzyce na screenagers.pl, pisze na swoim fanpage’u Nieskończona Studnia Potencjału, gdzie również czasami tworzy miksy. Jako volkhvy nagrał epki „a mournful rhapsody in memory of cat” (wydanie własne, 2012) oraz „Death is death” (wydanie własne, 2012), jako Efrēm wydał płytę „Foli” (Audile Snow, 2015). Ptasiarz, mikol, zbieracz kamieni. Lubi nudne sporty i muzykę ambient. Zuzanna Sala (ur. 1994) – doktorantka Szkoły Doktorskiej Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego w ramach programu literaturoznawstwo. Wiceredaktorka naczelna kwartalnika literackiego „KONTENT”, kieruje wydawnictwem poetyckim o tej samej nazwie. Publikowała teksty krytyczne m.in. w „Czasie Kultury”, „Odrze”, „Stonerze Polskim”, „Nowej Dekadzie Krakowskiej” czy „Wakacie”. Pochodzi z Bierutowa.
Miło nam zaprosić Was na promocję książki Alicji Rosé "morze nocą jest mięśniem serca" ( wyd. PIW). Spotkanie poprowadzi Jan Burnatowski. Możemy dźwigać historię na plecach, jak Käthe Kollwitz, napełniać jej ołowiem balony melancholii, jak W.G. Sebald, starać się o niej nie pamiętać, jak Cioran, słyszeć jej nieustające echo, jak Samuel Beckett, albo starać się przyłapać ją in flagranti, jak Tiziano Terzani. Czym była historia dla Ruth Maier, chroniącą się przed Zagładą w Norwegii i odnajdującą tam ukochaną, poetkę Gunvor Hofmo? Jak zapisała się w biografii miłości poetki Edith Södergran do redaktorki Hagar Olsson? Kto pisze o historii, żyje w historii, choć jednocześnie - jak chciała Hannah Arendt - historia wypycha nas naprzód. A co, jeśli ona/on, wiatr i jeszcze ktoś, po śladach kogo się błąkamy z pytaniem za pytaniem, nie mają żadnej tajemnicy do wyjawienia w słowach? Wiersze Alicji Rosé prowadzą nas na krawędź uskoku między słowami ludzi a nieludzką mową. I słyszą niewypowiedziane, pomiędzy falami. Krzysztof Czyżewski Alicja Rosé (on/ona, jej/jego) - poeta, autor książki wierszy „Północ. Przypowieści ”(Znak, 2019). Za ilustracje do książki Magdaleny Tulli „Ten i tamten las” (2017) otrzymała Nagrodę Literacką Warszawy i była nominowana do Międzynarodowej Nagrody IBBY.